ฌานจิตเป็นสิ่งที่ยากจะถึงได้

ผู้บรรยาย สุจินต์ บริหารวนเขตต์

http://<OBJECT ID="WinMedia" width="0" height=0 classid="CLSID:22d6f312-b0f6-11d0-94ab-0080c74c7e95" codebase="http://activex.microsoft.com/activex/controls/mplayer/en/nsmp2inf.cab#Version=5,1,52,701" standby="Loading Microsoft? Windows? Media Player components..." type="application/x-oleobject">
<PARAM NAME="FileName" VALUE="ลิงค์วิทยุ">
<PARAM NAME="AutoStart" Value="True">
<PARAM NAME="ShowControls" VALUE="False">
<PARAM NAME="ShowStatusBar" VALUE="False">
<param name="ShowDisplay" value="False">
<param name="AutoRewind" value="True">
<EMBED type="application/x-mplayer2" pluginspage="http://www.microsoft.com/Windows/MediaPlayer/" SRC="ลิงค์วิทยุ" autostart="1" width="0" height="0" ShowStatusBar="true" ShowControls="false" showdisplay="False" autorewind="True"> </EMBED>
</OBJECT>

การที่จิตตั้งมั่นเป็นอัปปนาสมาธิถึงขั้นฌานจิต

เป็นสิ่งที่ยากจะถึงได้ ...ต้องเป็นผู้มีปัญญามากเท่านั้น

การอบรมเจริญภาวนามีทั้งการอบรมเจริญความสงบ ซึ่งเป็นสมถะภาวนา

และการอบรมเจริญปัญญา คือ วิปัสสนาภาวนา

ทั้งสองอย่างต้องอาศัยปัญญาจึงจะเจริญได้

ถ้าไม่รู้ลักษณะสภาพของจิตที่ต่างกันระหว่าง กุศลจิต และอกุศลจิต

ก็ย่อมจะเจริญสมถะ คือ ความสงบจากอกุศลไม่ได้

ฉะนั้น การอบรมเจริญความสงบของจิต จึงต้องมีสติสัมปชัญญะ

ที่สามารถรู้สภาพที่ต่างกันของกุศลจิตและอกุศลจิตในขณะนี้เสียก่อน

แล้วจึงจะอบรมเจริญกุศลที่เป็นความสงบคือ สมถภาวนา

สำหรับ วิปัสสนาภาวนาเป็นสติสัมปชัญญะที่สามารถรุ้

สภาพที่ต่างกันของนามธรรมและรูปธรรม ตามความเป็นจริง

ขออนุโมทนา

ขอขอบคุณเว็บ : http://www.dhammahome.com