“เรื่องสติจึงยกให้เป็นอันดับหนึ่งในการประกอบความเพียร
จะเป็นที่ธรรมดาก็ตาม เป็นเวลาที่เดินจงกลมนั่งสมาธิก็ตาม
สตินี้เป็นสำคัญมากที่เดียว ถ้าขาดสติเมื่อไร่ ก็ขาดความเพียร
ถ้าสติติดแนบกันอยู่ และความเพียรก็ก้าวเดิน นี่สำคัญให้จำเอาไว้ทุกคน
ตั้งสติไม่ใช่ตั้งธรรมดานะ ผู้ที่จะเร่งรัดให้ถึงมรรคถึงผลจริงๆ
สติกับจิตนี่ไม่จากกันละ ขาดเมื่อไร่ก็เป็นว่าขาดความพากความเพียร
เข้าสู่ความสงบ ไม่ค่อยฟุ้นซ่านรำคาญ
ตั้งสติจับตลอดเวลาก็สงบไปเรื่อยๆ ต่อจากนั้นสติก็เป็นสมาธิ
มีความสงบเย็นภายในตัวเอง แต่ไม่ลดละทางด้านสติ
ให้จับติดๆ ตลอดเวลา แล้วจิตใจก็ค่อยสงบเข้าไปๆ
ต่อไปจิตก็เป็นสมาธิ คือความแน่นหนามั่นคงของจิต”
หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
ขอบพระคุณข้อมูลจาก : หอพระพุทธธรรมทิฐิศาสดา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
ธรรมมะกับมนุษย์ ปฏิปทาของครูบาอาจารย์สายวิปัสสนากรรมฐาน 
