ที่ว่ามีสติแล้ว ตัดโลภะโทสะ โมหะได้

เพราะเป็นการระงับจิตให้อยุ่ที่สภาวะปัจจุบัน(ไม่คิดฟุ้งไปตามอารมณ์ นั้นๆ)...คงได้ไม่ตลอดเวลา

ละโลภะ โทสะ โมหะ ทำได้อย่างไร

          ถ้าโลภะมาก ก็ให้ทาน
                 
                       โทสะมาก  ก็ให้เมตตา(คนๆนั้น)

โมหะมาก ก็ให้ดูความเสื่อมไปของกาย ใจ (รึ   )

ตอนนี้ ป.ธรรมอยู่ที่บ้าน ตามเวลาที่มี
แต่กำลัง น้อยไปหน่อย

วัดสังฆทาน เคยไปครั้งหนึ่งมีเจ้าถิ่นพาไป หลวงพ่อเลิกเทศน์แล้ว แต่ยังนั่งเอี้ยวตัวไปคุยกับคนข้างหลังเห็นแต่สีข้าง อยู่บนแท่น
วัดหลวงตาพระมหาบัวไปหลายครั้ง เขาให้ญาติโยมอยู่นอกกำแพงยุงแยะมาก รปภ.ก็มี ดุจัง

โมทนาบุญ  .....ญ

อย่าลืมว่า แม้เห็นไตรลักษณ์ แล้ว

ยังเหลือศึกหนักด่านต่อไป คือ

                  โลภะ
                                                             โทสะ
                                                                                              โมหะ ...นะคร๊าบ  บ บ บ

 

 

ตามปกติสถานที่ปฏิบัติธรรมจะมีกำหนดเวลาอยู่ปฏิบัติธรรม

บางแห่งสามารถอยู่ได้นาน แต่ต้องสร้างกุฏิอยู่เอง และเสียค่าอาหาร น้ำ ไฟ เป็นรายเดือน

มีที่ไหนที่ปฏิบัติธรรมจริงจัง ให้อยู่ได้นาน และ ค่าใช้จ่ายไม่แพง สำหรับผู้หญิงบ้าง

เคยเรียนถามผู้รู้บางท่านว่า การวัดความก้าวหน้าในการปฏิบัติธรรม ดูอะไร

ได้คำตอบว่า การมีสติรู้ลงปัจจุบัน ถี่มากขึ้น จนกระทั่งถึงมีสติตลอดเวลา

คาดว่าเป็นการตัดโลภะ โทสะ โมหะ ไปในตัว

ต้องมีศีลเป็นฐาน และเมื่อถึงเวลาก็จะผ่านด่านที่1ด้วยการเห็นกาย ใจเป็นไตรลักษณ์(ควรกำหนดดูไตรลักษณ์ด้วย) ก่อนไปด่านที่ 2, 3

และจบที่ด่าน4                      

[ผม]

****ใครทำให้ขัดใจล่ะ....ตัวเองทำทั้งนั้น
ใครทำให้หงุดหงิดล่ะ....ตัวเองทำเหมือนกัน

ผมบรรลุธรรมเพราะถูกมารตนหนึ่งอวตารเข้าไปด่าว่าประฌามทุกเว็บที่ผมเข้าไป  วันนึงคิดได้เองว่า จริงๆไม่มีใครด่าว่าประฌามทุกเราสักคน  เราทะลึ่งเอาข้อความที่เขียนในเว็บไปปรุงแต่งเอาเอง

ประสพการณ์ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของทุกคน  ล้วนเกิดจากวิบากของกรรมเก่าที่เราทำกับเจ้ากรรมนายเวรเอาไว้  พอกรรมนั้นตามสนอง นำเรื่องที่ไม่น่าพอใจมาให้  เราเสือกไปคิดปรุงแต่งให้มันเป็นทุกข์  เมื่อไม่คิดปรุงแต่ง  ความทุกข์มันจะมาจากไหน  ***


....เพราะ....มี  ผม   

ที่ว่า นิพพานนั้น

ในการบรรลุนิพพาน

นิพพานเข้าพบจิต

หรือจิตเข้าพบนิพพาน   

อ้างกันไปก็อ้างกันมา

เวลาสังคายนาพระไตรปิฎก มีตกหล่น พลาดกันบ้างไหมเนียะ

นิพพานคือสภาวะจิต ที่  ไร้กิเลส  (สังโยชน์10)   รึ!

โมหะ  ละได้ยาก  จริง

เพราะทุกข์จากการต้องเลี้ยงกาย ..นี้

กายนี้ไม่ใช่ตัวตน...แต่...พิจารณาแยกธาตุ 4 ยังไม่ออก
 

คาดว่า นิพพานอยู่ตรงนี้ หรือ

พอทราบมาว่า 
พระพุทธเจ้า เข้าปรินิพพาน ที่ตำแหน่งระหว่าง รูปฌาน และอรูปฌาน
มีผู้รู้ท่านใด ช่วยวิเคราะห์สถานการณ์นี้ที
(ขออนุญาต ใคร่รู้สักหน่อย)

คาดว่า เป็นการตัดความอยากบรรลุธรรมนะ

ง่วงก็นอน เอามือจับพุง รู้พองยุบ แล้วก็หลับ