ไฟ3กองที่ทุกคนมีคือ โลภ โกรธ หลง ย่อมนำทุกข์มาให้ ที่ชัดเจนมากตอนนี้คือ โลภกับโกรธครับ ส่วนหลงตอนนี้ผมมองยังไงมันก็ไม่ทุกข์เท่าไหร่ครับทำไงดี เวลาโลภและโกรธยังทันที่จะมีสติรู้ตัวว่าโลภและโกรธอยู่ส่วนไอ้ตัวหลงนี่มันมาแบบเนียน ๆ เลยดูยาก ครับ
   ใครมีเทคนิกแก้การโกรธช่วยแนะนำด้วยครับ ขอขอบคุณ

ตอนที่ผมบวชมีโอกาสปฎิบัติธรรมน้อยมากเพราะที่วัดกำลังมีงาน และเป็นวัดที่ไม่ใช่สายปฎิบัติ ขนาดทำสมาธิยังโดนเรียกเลยครับแต่ก็มีเวลาบ้างที่จะ ทำสมาธิ และจงกรม(ตอนที่จงกรมมีชาวบ้านมาเห็นแล้วพูดว่าดูนั่นซิ พระใหม่เดินจงกรม ผมก็เขินสิครับเลยเลิก) ก็ได้อาศัยตอนที่กวาด ถูวิหาร แค่นั้นแหละครับที่ทำสมาธืแบบเล็กๆ มีอยู่วันหนึ่งครับ ผมบิณฑบาตรตามปกติพอไม่มีคนใส่บาตรผมก็กำหนด ซ้านหนอ-ขวาหนอ จู่ๆ ก็เห็นภาพที่มั่นใจว่าเป็นตัวของผมเองในมโนภาพที่ชัดมาก แต่ว่าไม่เห็นเนื้อหนังนะครับ เห็นแต่กระดูก เส้นเลือด เส้นเอ็น ตอนนั้นผมอยากจะวางบาตรทำสมาธิซะเลยครับแต่ทำไม่ได้ ต้องบิณต่อ รบกวนถามว่าภาพที่ห็นเป็นอะไรครับ ใช่นิมิตรหรือเปล่าครับผม ขอบคุณล่วงหน้าครับ

ตอนนี้ไม่รู้เป็นไรครับ มีความรู้สึกว่ามีปีติตลอด เวลานึกถึง ธรรมของพระพุทธเจ้า เนื่องจากว่าธรรมของท่านเป็นการแสดงความจริงโดยสิ่งที่เป็นเหตุ และผลที่ตามมา ถ้าใครเป็นพวกไม่ยอมรับความจริง ขอกเลยครับว่า กาณศึกษาในศาสนานี้ไปไม่ถึงฝั่ง ผมก็เป็นเพียงคนที่เพิ่งเริ่มเดินทางครับ จะถึงฝั่งเมื่อไรก็ไม่รู้ แต่พอรู้แนว ก็พอประคับประคองตัวเองได้นิดหน่อยครับ ผมใช้หลักการ
1.สวดมนต์ให้บ่อยๆ
2.ทำสมาธิเมื่อมีโอกาส
3.ดูจิตตังเองบ่อยๆ
4.อย่าคิดปรุงแต่ง

พระพุทธเจ้าได้ชื่อว่ามีญาณหยั่งรู้วาระจิตคนยอดเยี่ยมที่สุดในโลก พระองค์ทรงรู้ว่าคนไหนต้องใช้วิธีอะไรจึงจะสำเร็จ
พอหมดพระองค์ ก็อาจมีพระอรหันต์สาวกที่มีบารมีน้อยกว่าก็อาจทำได้คล้ายกับพระองค์แล้วยุคต่อมาญาณอันนี้ก็เข้มข้นน้อยลงตามบารมีของพระแต่ละรูปก็ค่อยๆจางลงไป ผมอยากถามท่านผู้รู้ว่า ในขณะนี้เราจะทำอย่างไรให้คนเข้าใจศาสนาพุทธอย่างจริงจัง ไม่นับคนรุ่ใหม่นะครับ เอาคนรุ่นคุณปู่-ตา-ย่า-ยาย ที่ได้แต่ใส่บาตร กับสวดมนต์ ให้ท่านเหล่านี้สามารถทำได้มากกว่านี้ซึ่เป็นผลดีกับท่านเอง ขอบคุณครับ

ตอนที่ทำสมาธินั้น ถ้าเรา จับเอาอาการที่เกิดชัดเจนที่สุด เช่น เมื่อย ได้ยิน ได้กลิ่น หรืออารมณ์ที่ชัดเจนที่สุดนี้เป็นสมถหรือ วิปัสสนาครับ

สมถ กับ วิปัสสนา ต่างกันอย่าไรครับ บางครั้งที่ผมทำ 1.พิจารณสังขารบ้าง ดูลมหายใจบ้าง
                                                                            2.พิจารณาอาการที่เกิดกับทางกายบ้าง เช่น บางครั้งเพ่งความรู้สึกที่หัวแม่โป้งชนกันจนรู้สึกว่านิ้ว-มือ-แขนเริ่มใหญ่ขึ้น
 แล้วจะแยกหรือจะฝึกอย่างไรว่า นี้คือสมถ นี้คือ วิปัสสนา   ขอบคุณครับ

ขอบคุณครับ

เหตุการณ์นี้เป็นช่วงที่ผมทำงานแล้วครับ โดยปกติผมชอบสวดมนต์ ทำสมาธิ แต่ไม่หนักแน่นครับ คือทำไม่ตลอด มีอยู่ช่วงหนึ่งที่ผมสวดมนต์ทำสมาธิประจำ แต่ไม่มีพระ จะกราบกับหมอน อยู่มาคืนหนึ่งผมสวดมนต์แบบย่อครับ ตอนสวดมนต์ผมจะหลับตาเพื่อสำรวมสมาธิ ผมสวดมนต์ไปโดยหลับตา ตอนที่จะจบบทสังฆคุณประโยคสุดท้าย ปรากฏว่ามีแสงเกิดขึ้นตอนที่ผมหลับตาอญุ่ครับ เป็นแสงที่แผ่ลงมาจากด้านบน สีขาวนวลสว่างมาก ถึงขั้นที่ว่าผมหลับตาอยู่แล้วต้องหลับให้มิดเลยครับที่เขาเรียกกันว่าหลับตาปี๋นั่นแหละครับ แสงนี้สว่างประมาณ 3 วินาทีครับแล้วก็หายไป ไม่รู้ว่าคืออะไร รบกวนผู้รู้ด้วยครับ ผมปฏิบัติไปตามอัตภาพครับ ไม่ได้ถึงขั้นเอกอุอะไร ยังไม่มีอาจารย์เวลาเจอปัญหาก็ไม่รู้จะถามใครครับ ขอขอบคุณ

ทุกวันนี้คนที่เข้าใจธรรมจริงๆมีน้อยมาก แม้ในวงการพระสงฆ์ก็เช่นกันเท่าที่ผมเจอมา ขอพูดแบบครอบคลุมนะครับว่า คนชั่วและคนดีมีอยู่ในทุกวงการ (คงจะพอเข้าใจนะครับว่าผมหมายความว่าอย่างไร) เข้าเรื่องต่อ บางท่านรู้จริงก็มี รู้ก็มีพอรู้บ้งก็มี รู้เท่าหางอึ่งก็มี ท่องเอาแล้วไปสอนคนอื่นก็มี ผมคิดว่ามีพวกเดียวเท่านั้นที่จะพอเข้าใจอย่างลึกซึ้ง คือพวกที่เห็นภัยในสังสารวัฏเท่านั้น  ที่จะศึกษา ปฏิบัติเพื่อให้เข้าใจอย่างถ่องแท้ ส่วนพวกที่เหลือไม่ขอเอ่ยนะครับ เท่าที่ผม ได้ศึกษาและปฏิบัติมาน้อยนิด ผมว่า พุทธศาสนา จะว่ายากก็ยาก จะว่าง่ายก็ง่าย อยู่ที่วิธีคิดและความอดทนในขั้นแรกเท่านั้น คือคิดว่าจริงแล้วพุทธศาสนาจะสอนอะไร(แท้จริงแล้วพระพุทธเจ้าไม่เคยสอนใครสิ่งที่เราเรียกว่าศาสนาก็ไม่ได้สอนใครเลยครับ ท่านใช้คำว่าแสดงมากกว่า เช่น ท่านจงมาเถิด เราจักแสดงธรรมให้ท่านฟัง คือท่านจะแสดงธรรมคือความจริงที่มันเป็นเหตุเป็นผลให้ผู้ฟังได้รับฟัง จากนั้นก็แล้วแต่สติปัญญาของแต่ละคนแล้วครับ) ส่วนที่ว่าต้องใช้ความอดทนในช่วงแรกนั้น เพราะว่าคนเราดำเนินชีวิตตามปกติด้วยความเรื่อยเปื่อย(หมายถึงมีส่วนที่ไม่ดีเยอะกว่าส่วนดีนะครับ เช่น โลภมา โกรธมาก หลงมาก มักมาก สารพัด)ถ้าเข้าใจแล้วว่าพุทธศาสนาสอนอะไร การฝึกเพื่อลบส่วนที่ไม่ออกไปก็เป็นเรื่องที่ง่ายเพราะย่อมเห็นโทษในส่วนที่ไม่ดีนั้นแล้ว แล้วกลับมามองดูสิครับว่าการฝึกตนเพียงเล็กน้อยตามหลักพุทธศาสนาเพียงเล็กน้อยเพื่อนลบส่วนที่ไม่ดีออกไปทำให้ชีวิตมีความสงบเกิดขึ้นอย่างมากแล้วถ้าเราปฏิบัติให้มากขึ้นศึกษาให้มากขึ้นเราจะสงบได้สักเพียงไหน ผมขอยืนยันนะครับว่าพระธรรมของพระองค์ใครหยิบเอามาใช้แม้เพียงเล็กน้อย ดูเถิดครับว่าชีวิตคุณจะดีขึ้นมากเท่าไร ในโลกนี้ยังมราความสุขที่ยิ่งกว่าความสุขที่เกิดจาก รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส และธรรมาราณ์อีกคือ ความสงบที่เกิดจากภายในแล้วแผ่ออกมาสู่ภายนอกนั่นแหละครับ ส่วนคนที่คิดว่าความสุขของเขาย่อมเกิดจากความพอใจจากสิ่งภายนอกแล้วทำให้ตนพอใจนั่นย่อมเป็นทุกข์แท้จริง

พระพุทธองค์ได้ตรัสก่อน ปรินิพพานว่า เธอทั้งหลายจงเอาธรรมที่เราแสดงไว้ดีแล้วเป็นศาสดาแทนเรา พระพุทธองค์ยังตรัสอีกว่า ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นย่อมเห็นเรา ตามที่ผมเข้าใจด้วยปัญญาอันน้อยนิด คือ
1. ปฏิบัติจนบรรลุธรรมถึงขั้นที่จะสามารถเห็นพระพุทธองค์ได้
2. เข้าใจถึงแก่นแท้ของธรรม ย่อมเข้าใจว่าพระองค์ทรงสอนอะไร โดยไม่ไปสนใจ ว่าพระองค์ทรงมีลักษณะ รูปร่างหน้าตาว่าเป็นเช่นไร (แค่เข้าใจในธรรมก็พอ)
อย่างที่ผมเข้าตามนี้เป็นอย่างไรครับ รบกวนช่วยอธิบายด้วยคร้บ

เมื่อก่อนผมสวดมนต์ ทำสมาธิแทบทุกวัน อาการจะเป็นดังนี้ครับ ถ้าใจสงบ ไม่ว่าจะนั่ง ยืน หลับตาหรือลืมตา จะมีอาการคล้ายกับว่าตัวเราหดเล็กลงเรื่อยๆ จนเล็กลงมาก แต่ถ้าถามว่าจิตเป็นสมาธิหรือยังมั่นใจครับว่ายังไม่เป็น โดยเริ่มรู้ตัวว่ามีอาการนี้ตั้งแต่มัธยม-ปวส.ครับ ถ้าตอนนี้นั่งสมาธิ อาการที่เป็นบ่อยคือ 1.ตัวโคลงเคลงไปมา 2.ตัวหดเล็กลง 3.เหมือนว่าตัวเราเบามากจนลอยขึ้นไปเรื่อยๆหรือไม่ก็ล่วงลงไปเรื่อย
 4. ตอนที่ทำสมาธิถ้าเอาหัวแม่มือชนกันจะรู้สึกว่าความรู้สึกปจับที่ปลายหัวแม่มือแล้วมันใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ลามมาที่มือ ลามไปที่แขน จนรู้สึกว่าแขนของเราใหญ่ว่าตัวเรามากๆแต่ไม่หนักนะคครับ 5.อันนี้ขอสุดท้ายถามเพื่อประดับความรู้ช่วงที่จิตใจผมสงบนะครับ ตอนที่ผมเดินก็จะสวดมนต์ไปด้วยเพื่อไปขึ้นรถเมล์ ใจนึงมันคดว่าจะมัวสวดมนต์ทำไมรีบเดินเข้าเถอะเดี๋ยวไม่ทันรถ เท่านั้นแหละครับมีเสียงดังมาในโสตประสาทบอกว่าไม่ต้องรีบหรอกเดินไปสวดไปเดี๋ยวสวดเสร็จรถก็มาพอดีนั่นแหละ และมีอีกหลายเหตุการณ์ครับที่มีเสียงเตือนมาในโสตประสาท ส่วนมากจะมาเตือนเวลาที่จะเจออันตราย(ถ้าผมไม่เชื่อเสียงนั้นผมต้องตาบอดทั้ง2ข้างไปเรียบร้อยแล้วครับ และจะมาบอกเวลาที่มีปัญหาด้วยครับเป็นเสียงพูดที่ไม่มีเสียงแต่ได้ยินชัดเลยครับ
ที่เล่ามาเพื่ออยากทราบว่า
1. อาการที่เกิดขึ้นเป็นอุปสรรคในการทำสมาธิหรือไม่ต้องแก้ไขอย่างไร
2. เสียงที่ได้ยินเกิดจากอะไรครับ ขอบคุณครับ

การสร้างพระพุทธรูปเพื่อเป็นพุทธานุสสตินั้นดีครับ แต่เคยคิดกันมั้ยว่าในการสร้างนั้นต้องคำนึงถึงอะไรบ้าง เช่น พุทธลักษณะ
เป็นอย่างไร ผมเคยอ่านหนังสือของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ ตอนที่ท่านได้เข้าเฝ้า พระพุทธเจ้า หลวงพ่อท่านบอกว่าลักษณะของพระพุทธองค์ก็เหมือนกับพระสงฆ์ทั่วไป คือไม่มีพระเกศาเป็นมวยอยู่ด้านบน มีเพียงพระเกศาเป็นเส้นสั้นๆขดเป็นวงหอยตามพุทธลักษณะเท่านั้น ไปสอดคล้องกับคำบอกเล่าของท่านท้าวมหาพรหมธาดา จึงสงสัยขึ้นมาว่าแล้วเวลาที่เราสร้างพระพุทธรูปทำไมต้องมีพระเกศ(พระเมาลี)ด้วยครับ
วอนผู้รู้แจ้ง ช่วยคลายข้อข้องใจด้วยครับ

ในหัวข้อไตรลักษณ์ มี อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
1.อนิจจังคือความไม่เที่ยง พอเข้าใจครับ
2.ทุกขัง ยังไม่เข้าใจช่วยอธิบายด้วย
3.อนัตตายิ่งแล้วใหญ่
วอนผู้รู้ครับ

ช่วยตอบด้วย

อนัตตาที่แปลว่า ไม่มีตัวตน ไม่ใช่ตัวตน ไม่เป็นตัวตนแท้จริงแล้วหมายความว่าอย่างไร