พิมพ์หน้านี้ - ไตรลักษณ์ของกายและใจ หลวงพ่อปราโมทย์

• ถ้าเมื่อไร เรารู้ทันจิตใจของตัวเอง
เราก็จะไม่ไหลไปอยู่ในโลกของความคิด
เราจะตื่นขึ้นมา
ซึ่งเป็นต้นทาง ที่จะทำให้เราเดินวิปัสสนาได้

... • สติที่เกิดจากการกำหนด ไม่ใช่วิปัสสนา
ถ้าเรากำหนดใส่ตัวอารมณ์ (สิ่งที่ถูกรู้) เมื่อไหร่จะเป็นสมถะ

จำเอาไว้นะ
กระทั่งการเพ่งรูปเพ่งนาม
ก็เป็นสมถกรรมฐาน
ต้องเห็นไตรลักษณ์ของรูปนาม ถึงจะเป็นวิปัสสนา

• ถ้าเราจะทำวิปัสสนาที่ถูกต้อง
ขั้นแรก เราต้องรู้สึกกาย รู้สึกใจให้ได้ก่อน
เพราะ วิปัสสนาคือ
"การมีสติ รู้กายรู้ใจ ตามความเป็นจริงลงเป็นปัจจุบัน"
ต้องรู้สึกกายรู้สึกใจให้เป็น

ขั้นที่สอง
"ต้องสามารถปล่อยให้กายให้ใจเขาทำงาน แสดงไตรลักษณ์ได้"

• การหัดให้มีสติ ก็คือการหัดรู้สึกตัว
ศัตรูของความรู้สึกตัว ก็คือความหลง ความเผลอนั่นแหละ
เผลอไปรู้ เผลอไปฟัง เผลอไปคิด (คือขาดสติ)

• ศัตรูอีกอย่างก็คือการเพ่งร่างกาย เพ่งจิตใจ (คือการบังับกายบังคับใจ)
ซึ่งทำให้กายใจถูกแทรกแซง
และแสดงไตรลักษณ์ให้เห็นได้ยาก

• การที่จิตมันเห็นซ้ำแล้วซ้ำอีก
ในที่สุดมันจะจำสภาวะได้
พอมันจำสภาวะได้นะ
ต่อไปสติจะเกิดเอง โดยที่ไม่ต้องจูงใจให้เกิด

• สติ คือความระลึกถึงความมีอยู่ของกาย
ระลึกได้ถึงความมีอยู่ของใจ

- พระอาจารย์ปราโมทย์ ปาโมชฺโช

........................

_/\_ _/\_ _/\_