พระอาจารย์บัว ญาณสัมปันโน ได้เมตตาเล่าให้ญาติโยมฟัง
เมื่อวันที่ ๒๑ มีนาคม ๒๕๓๕ ที่สวนแสงธรรม ความดังนี้
ท่านเป็นพระดีนะอาจารย์เจี๊ยะ
พูดเรื่องภายในเป็นผ้าขี้ริ้วห่อทอง
คือ...กิริยาภายนอกท่านไม่น่าดูนะ กิริยาท่านข้างนอก บ๊งเบ๊งๆ
อะไรรู้สึกว่ามันไปอีกแบบหนึ่ง ยิ่งกว่าหลวงตาบัวเข้าไปอีก (หัวเราะ)
แม้แต่หลวงปู่มั่นก็ยังเถียงกันตาดำตาแดง
ตอนปี ๒๕๐๕ ท่าน (พระอาจารย์เจี๊ยะ) ไปจำพรรษากับเราที่ วัดป่าบ้านตาด
นั่นล่ะ เราจะเริ่มปลูกกุฏิหลังนั้นล่ะนะ
พวกโยมเขาก็ไปขุดดิน เกลี่ยดินที่จะปลูกฐาน
ทีนี้ท่านก็ไปทำอะไร เขาเรียก “คราด” อะไรสำหรับกวาดดินนั่นแหละ
ทีนี้ท่านทำไม่รู้จักเวลาล่ะสิ กำลังจะมืดแล้วนี่นา
เราเดินจงกรมอยู่ ก็เงียบ เป็นเวลาที่พระท่านเดินจงกรม
เสียงปังๆ ขึ้นเลยกลางวัดนี่
เอ๊ะ! มันเสียงใครมาทำอย่างนี้นะ
เราก็เดินไปเลยแหละ เดินไปท่านอาจารย์เจี๊ยะ
ท่านทำคราดนั้นนะ สำหรับกวาดดินกุฏิเรา ท่านไปทำเอาเวลาไม่ควรล่ะสิ
เสียงดังเปรี้ยงๆ ขึ้น ท่ามกลางวัดเงียบๆ นะ
เราก็เดินจากทางจงกรมแล้วไปเลย ไปก็ไปเห็นท่านกำลังทำอยู่
เราก็ยืนเลย เอากันทีเดียว
“ท่านอาจารย์เจี๊ยะ” ว่าอย่างนี้เลยนะ
“ถ้าหากว่าท่านอาจารย์ไม่เคยอยู่กับพ่อแม่ครูอาจารย์มาแล้ว
ผมก็จะว่าให้ท่านนะ นี่ท่านเคยอยู่กับพ่อแม่ครูอาจารย์มั่นมาแล้ว
ท่านสอนยังไง กิริยายังไร ทำไมท่านถึงมาทำอย่างนี้”
พอว่าแล้วก็เดินกลับเลย
พอตื่นเช้าขึ้นมาท่านอาจารย์เจี๊ยะไปรออยู่ที่บนศาลา
ท่านไปนั่งรอตรงที่เรานั่ง พอเรานั่งกราบไหว้พระเสร็จแล้ว
เราก็มานั่งพัก ท่านปั๊บเข้ามาเลย มาจับขาเราดึงออกไปนะ
เราก็พูดว่า “ดึงออกไปทำไมขาวะ”
อาจารย์เจี๊ยะท่านก็ว่า “โอ๊ย! ผมขอกราบซักหน่อยเถอะ”
พอกราบแล้วน้ำตาร่วงต่อหน้าเรานะ
“แหม! ท่านอาจารย์พูดทำไมถึงถูกต้อง
ศัพท์เสียงอะไร ลักษณะเหมือนกับท่านอาจารย์มั่น” ขึ้นถึงศัพท์ถึงเสียงเลยนะ
“ทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนกันหมดเลย อู้ย! ผมกราบไหว้เลย
เมื่อคืนนี้ผม (ท่านอาจารย์เจี๊ยะ) สลดสังเวช ผมนี้ผิดจริงๆ”
นั่นเห็นมั้ย ท่านว่าอย่างนั้นนะ เพราะเราก็อ้างว่า
“ถ้าท่านไม่อยู่กับท่านอาจารย์มั่นมา ผมก็จะว่าจะสอนท่าน
นี่ท่านอยู่มาแล้วนี่ จะให้ผมสอนท่านว่ายังไง” นี่ล่ะท่านทิ้งปั๊วะเลยนะ
เพราะฉะนั้นตอนเช้าถึงมารอกราบ
แล้วลากเท้าเราไปเลยนะ ไปกราบกับฝ่าเท้าเลย
“ผมขอกราบท่านสนิทใจเลยๆ” ทั้งกราบทั้งน้ำตาร่วงเลย
ท่านว่า “ผมยอมท่านอาจารย์ ดูลักษณะท่าทางไม่ผิดท่านอาจารย์มั่น
ผมจับได้หมดเลย ผมเคารพสุดยอด”
ฉะนั้นจึงกราบแล้วก็น้ำตาร่วง
ท่านถึงได้บอกว่า “พระนี่ผมกลัวอยู่สององค์เท่านั้น
ท่านอาจารย์ใหญ่กับท่านอาจารย์มั่น นอกนั้นผมไม่กลัวใคร”
ว่าอย่างนี้วะ พูดตรงๆ อย่างนี้
ท่านมีนิสัยทำอะไรละเอียดลออมาก
เราถึงได้บอกว่า “ผ้าขี้ริ้วห่อทอง”
ภายนอกท่านกิริยาโผงผางๆ แต่ภายในท่านละเอียดลออ
ทุกสิ่งทุกอย่างละเอียดหมดนะ
หลักธรรม หลักวินัยไม่เคลื่อนคลาดเลย เนี่ย ที่เราชมท่านนะ
หลักธรรมหลักวินัยไม่เคลื่อนคลาดสะอาดมากทีเดียว อยู่กันมานาน
ขอบพระคุณข้อมูลจาก :
www.dhammajak.net