“ความรู้สึกอยู่ที่ไหน จิตก็อยู่ที่นั่น....ยืนกำหนดอานาปานสติ”ชั่วโมงแห่งความคิดดี (ต่อ).......อิริยาบถแห่งอานาปานสติ..ยืน..เดิน..นั่ง..นอน
การกำหนดลมหายใจ = น้อมจิตเข้ามาดูกายยืน ไม่ให้ส่งจิตคิดออกไปข้างนอก
ให้มีความรู้ตัวชัดๆในการยืน ทุกอย่างให้เป็นธรรมดาๆ หายใจเข้าลึกๆ ยืดตัวหน่อยๆ
ตั้งกายตรง หายใจออก ปล่อยลมลงทางเท้า สบายๆ 3-4ครั้ง หายใจเข้าลึกๆ หลังจากนั้น
หายใจออกสบายๆ จิตนึกถึงเท้าทุกครั้ง ทำความรู้สึกคล้ายกับว่าลมเข้า ลมออกจากทางเท้า
วิธีนี้ช่วยทำให้ลมหายใจเข้า ลมหายใจออก ยาวขึ้น
ยืนสบายๆนั่นแหละดี และถูกต้อง รู้ชัดว่าลมหายใจปรากฏอยู่ ลมหายใจปรากฏอยู่อย่างไรก็รับรู้ กำหนดรู้ ระลึกรู้เฉยๆ
มีหลักอยู่ว่า ความรู้สึกอยู่ที่ไหน จิตก็อยู่ที่นั่น....
การระลึกรู้ลมหายใจเข้า ลมหายใจออก คือการรักษาใจไม่ให้คิดฟุ้งซ่าน ให้อยู่กับปัจจุบัน
การหายใจให้ปล่อยตามธรรมชาติและธรรมดาที่สุด สบายๆที่สุด กำหนดเบาๆให้พยายามมีความรู้สึกว่ามีลมเข้า
มีลมออก ทุกครั้งไปเท่านั้น จิตไม่ต้องตามลมหายใจตลอด เพียงแต่ให้รู้ลมเข้า ลมออก ถ้าสบาย สงบ
มีความสุข แสดงว่ากำหนดได้ถูกต้อง ถ้ากำหนดลมหายใจแล้วรู้สึกเหนื่อย เครียดและสับสน
แสดงว่ากำหนดไม่ถูกต้อง ให้พิจารณาทบทวนใหม่
ยืนเฉยๆก่อน ปล่อยลมหายใจ ไม่ต้องกังวลกับลมหายใจ สักพักหนึ่ง ยืนสบายๆ หายใจสบายๆ
แล้วกำหนดลมหายใจใหม่ อย่าบังคับลมหายใจมากมาย หายใจสบายๆเป็นธรรมชาติที่สุด
การส่งความรู้สึกหรือจิตไปถึงเท้า ก็เพื่อให้ลมหายใจค่อนข้างยาวขึ้นตามธรรมชาตินั่นเอง นี่เป็นวิธีการหายใจทางเท้า
(มีต่อพรุ่งนี้)
--คัดจากหนังสือ "ชั่วโมงแห่งความคิดดี” โดย พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก—