พิมพ์หน้านี้ - "ไตรลักษณ์" ขยายความโดย หลวงตาพระมหาบัว ณาณสัมปันโน

(http://www.kammatan.com/gallary/images/20120821104012_n.jpg)

....พวกสัญญา สังขาร นี่เองเป็นตัวสำคัญ เวทนา เกิดขึ้่นมันไปสำคัญมั่นหมายว่า
"เวทนาเป็นเรา" เสีย เวทนาเป็นเราเพราะเหตุไร เพราะร่างกายนี่เป็นเรา ร่างกายเป็นเรา
เวทนาก็เป็นเรา สัญญา สังขาร วิญญาณมันเป็นเราเสีย ก็มาเป็นอันเดียวกันหมด
ทั้งๆ ที่ "เขา" ไม่ใช่ "เรา" "เรา" ไม่่ใช่ "เขา" แต่ความสำคัญมั่นหมายนั้น มันหลอกเรา

....พิจารณาดูให้เห็นชัดเจน ความปรุงก็เพียงคิดขึ้น ดี ชั่ว ก็ตาม คิดขึ้นขณะเดียว
ก็ดับไปพร้อมๆ ในขณะน้้น ไม่ได้ตั้งอยู่จีรังถาวรอะไรเลย เป็นแต่เพียงความสำคัญมั่นหมาย
น้ันแหละ มันไปยึดเอา เลยยึดยาวไปเรื่อยๆ ไม่มีที่สิ้นสุด ยึดมั่นถือมั่น
ติดต่อสืบเนื่องกันเป็นลูกโซ่ ทุกข์ก็เลยกลายเป็นเหมือนลูกโซ่ไปตามกัน

....คนทั้งคนมีแต่ลูกโซ่คือ ความทุกข์เต็มหัวใจ การตัดลูกโซ่จึงตัดด้วยการ
พิจารณาในรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ให้ทราบว่าเป็นอาการหนึ่ง
ของขันธ์นี่เท่าน้ัน เวทนา ความสุข ความทุกข์ ทุกข์กายทุกข์ใจ สุขกายสุขใจ
ก็"อนัตตา" แน่ะ สรุปความก็คือ "อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา"
ไปลงที่นั่น ไม่ไปไหน เพราะความจริงอยู่ที่นั่น

....คำว่า "อนัตตา" มันจะเป็น "อัตตา" ได้อย่างไร มันปฎิเสธตัวตน
อยู่แล้วชัดๆ เกิดขึ้นแล้วดับไป ทุกข์กายก็เหมือนกัน ทุกข์ใจก็เหมือนกัน
มันเป็นเวทนาอันหนึ่งๆ ที่ปรากฎตัวขึ้นมา สุขกายสุขใจมันก็เป็นเวทนาอันหนึ่งเหมือนกัน
พิจารณาให้เป็นสภาพอันเดียวกัน คือ "ไตรลักษณ์"
ล้วนๆ เห็นประจักษ์ด้วยปัญญาแล้ว ย่อมเป็นไตรลักษณ์ล้วนๆ จริงๆ "

หลวงตาพระมหาบัว ณาณสัมปันโน